مدیریت تولید و کنترل عملیات از مسائل پیچیده و مهم دنیای صنعتی امروزه است. در تحقیق حاضر، یک مدل سلسله مراتبی تولید در دو سطح برای برنامه ریزیی میان مدت و زمان بندی کوتاه مدت ارائه شده است. این مدل برای یک شرکت تولید کننده قطعات خودرو فراهم آمده، ولی می توان از آن برای موقعیتهای دیگر استفاده کرد. در تهیه مدل حاضر از مدلهای موجود در متون تحقیقی، به ویژه مدل مهرا (1995) استفاده گردیده، ولی تغییرهایی نیز در پاره ای از قسمتهای آن داده شده است. تابع هدف مدلهای پیشنهادی در تحقیق حاضر در جهت به حداقل رساندن مجموع ارزش ریالی ِ کالای در جریان ساخت و همچنین مجموع ارزش ریالی موجودی قطعات نهایی است. در سطح اول این مدل، برنامه ریزی در افق زمانی سه ماه و مدت زمان دو هفته انجام می پذیرد. سپس در سطح دوم، زمان بندی تولید با افق زمانی دو هفته و مدت زمان دو روز انجام می شود، به نحوی که اهداف تعیین شده توسط سطح اول تحقق یابد. سرانجام مدل پیشنهادی در شرکت ایپاکو مورد آزمون قرار گرفت و نتایج حاصل نشان دهنده بهبود قابل توجه در کم کردن کالای در جریان ساخت و موجودی نهایی قطعات تکمیل شده است.

طرحریزی تکنولوژی بعنوان یکی از مولفه های اصلی توسعه محصول، فرآیندی است که براساس آن بنگاهها در حین توسعه محصول و فرآیند جدید تصمیم می گیرند که چه تکنولوژی هایی را در آنها بکار بگیرند. با افزایش پیچیدگی محصولات و تکنولوژی ها و نیز تبدیل شدن شرکت ها به بنگاه های بزرگ دارای زنجیره تامین، طرحریزی تکنولوژی همراه با ارزیابی ساخت پذیری آن از اهمیت ویژه ای برخوردار شده است. مدل های موجود به طرحریزی در یک بنگاه تمرکز نموده اند. این در حالی است که در بیرون از مرزهای بنگاه و در زنجیره تامین، با مجموعه ای از تکنولوژی هایی مواجه هستیم که با محصولات و تکنولوژی های درون بنگاه ارتباط داشته و تصمیمات آن را متاثر می کنند. مقاله حاضر در پاسخ به این خلاء نظری به ارائه مدلی پرداخته است که امکان طرحریزی یکپارچه تکنولوژی در حین طراحی محصول و فرآیند در سطح بنگاه مادر و نیز در عقبه این تکنولوژی ها در سطح زنجیره تامین را فراهم می سازد. در این مقاله از یک رویکرد کیفی در روش تحقیق بهره گرفته شده است. داده ها از طریق انجام مصاحبه های عمیق اکتشافی با خبرگان جمع آوری و با استفاده از روش تحلیل تم مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفته اند. سپس براساس یافته های تحقیق اقدام به طراحی مدل شده است. در مرحله بعد، اعتبار مدل طراحی شده با استفاده از روش گروه کانونی مورد تصدیق و سپس در قالب یک مطالعه موردی توصیفی صحه گذاری شده است. این مقاله مدعی است که برای اولین بار، علاوه بر منظر مدیریت از منظر مهندسی نیز به موضوع نگریسته است.